= De dienaren en leraren.
Porro in ratione tum concionandi tum prophetandi nihil potest cuiquam peculiare praescribi, nisi vt quisque pro dono Spiritus sancti accepto, conetur Scriptutam quam planissimè explicare, et ad auditorum captum stylo quàm accommodatissimo. Fugiat autem omnem odiosam ac putidam affectationem, in quam multi multa ociosè speculando, extra propositum Scripturae scopum diuagando, variis et acutis allegoriis ludendo: ethnicis testibus ac persaepe etiam profanis fabulosisque historiis ad ostentationem producendis, patrum testimoniis studiosius, quàm par est, conquirendis laudandisque, obscuritate, vel sententiarum vel verborum, affectanda, vel alia denique quapiam arte simili1) ad inanem ostentationem potius quam ad aedificationem comparata, non rarò indicunt.
1) Dit woord is met dezelfde hand boven den regel bijgevoegd.
= Wat verder zowel de manier van preken als van profeteren betreft kan niemand iets bijzonders worden voorgeschreven dan dat ieder naar de mate van de ontvangen gave van de heilige Geest zal trachten de Schrift zo duidelijk mogelijk uit te leggen, in een stijl die zo goed mogelijk past bij de bevatting van de hoorders. Vermeden moet worden alle hatelijke en stinkende hoogdravendheid, waarin velen niet zelden vervallen doordat zij over vele dingen ijdele bespiegelingen houden, buiten de bedoeling van de Schrift om dwalen, een spel drijven met allerlei spitsvondige allegorieën, heidense getuigen, ja dikwijls zelfs profane en fabelachtige geschiedenissen tot een pralende vertoning tevoorschijn brengen, getuigenissen van de kerkvaders ijveriger dan te pas komt bij elkaar zoeken en aanhalen, jacht maken op duistere uitdrukkingen en moeilijke woorden, kortom, door welke andere dergelijke gekunsteldheid ook, die meer tot ijdele vertoning dan tot opbouw dient.