Instructiën.

Art. XLVI. De instructiën der dingen, die in meerdere vergaderingen te behandelen zijn, zullen niet eerder geschreven worden, voordat de besluiten der voorgaande synoden gelezen zijn, opdat ’t gene eens afgehandeld is, niet wederom voorgesteld worde, ten ware, dat men iets achtte veranderd te moeten zijn.

Deze bepaling ligt eenigszins in den aard der zaak. De strekking is: In synodale vergaderingen moet de tijd niet opgehouden worden door zaken, die reeds afgehandeld zijn.
Het ontstaan van het artikel is hieraan te danken, dat het gedurig voorkwam, dat in de instructie der deputaten punten voorkwamen, die reeds behandeld waren. Dit geschiedde uit onwetendheid. De mindere vergadering wist dan niet, dat de zaak uit was.
Dit mag niet geschieden in een normale regeling. Daarom moeten de deputaten de besluiten van de synode meedeelen.
Tegenwoordig is dit gevaar van onwetendheid niet zoo groot.
Daarmee is niet uitgesloten, dat de synode op een besluit kan terugkomen. Daarom de bijvoeging: ten ware dat men iets achtte veranderd te moeten zijn.
Dan gebeurt het niet uit onkunde met het besluit der vorige vergadering, maar blijkt juist, dat men het weet.
Het is tegenwoordig niet meer noodig, dit artikel precies zoo na te komen, want de verslagen worden gepubliceerd. De besluiten der synode behoeven niet meer door voorlezing in de vergadering gepubliceerd te worden, want ze worden tegenwoordig gedrukt.