|235|
Die name van die gedooptes en van hulle ouers of voogde sowel as die datums van geboorte en doop moet opgeteken word.
(Kyk in hierdie verband p. 226 en 229 e.v.)
Die belangrikheid van die bepaling in hierdie artikel kan nie
genoeg benadruk word nie.
Elke kerkraad moet ’n Doopregister hê waarin volledige besonderhede van elke gedoopte (en die ouers in geval van kinderdoop) aangeteken moet word.
Attestasie-skriba's (wat normaalweg hierdie funksie vervul) moet met groot noukeurigheid en stiptelikheid uitvoering hieraan gee.
Voordat ’n dooplidmaat belydenis van geloof mag aflê, moet daar eers objektiewe getuienis wees dat so ’n lidmaat wel gedoop is. Soms is dit nodig dat ’n doopseel voorgelê moet word as bewys dat die lidmaat wel gedoop is.
Begryplikerwys kan dit ’n groot probleem afgee as die kerkraad van die gemeente waar so ’n lidmaat gedoop is, geen rekord daarvan het nie en dus geen doopseel kan voorsien nie.
Voordat in so ’n geval oorgegaan word tot volwassedoop, moet alle moontlike pogings aangewend word om deurslaggewende bewys te bekom dat die betrokke lidmaat wel gedoop is. Sulke pogings kan byvoorbeeld skriftelike getuienis wees van minstens twee betroubare persone dat die doop wel bedien is.
Dit sal raadsaam wees om sulke getuienis deur te gee aan die kerkraad van die gemeente waar die doop bedien is, sodat ’n aantekening in die Doopregister aangebring kan word.
|236|
Elke kerkraad bepaal self of, en indien wel, hoeveel geld gehef mag word by die uitreik van doopseels.
Indien wel geld gehef word, moet dit nie die perke van billikheid oorskry nie.
Die Sinode van 1961 het ’n uitvoerige rapport goedgekeur oor die naamsverandering in die Doopregister in geval van aangenome kinders. (Handelinge p. 126-132, art. 38. Kyk ook Kerkordeboekie p. 86 e.v.).
Hierdie Sinodebesluit geld ook in ander gevalle van naamsverandering in die Doopregister.